1- 2002: AKP’ye iktidar yolu açtı
Ecevit Hükümeti ekonomik krizlerle sarsılıyordu. Yetmedi. Kemal Derviş’li koalisyon Başbakan’ın sağlık sorunları üzerine bindirildi. Yetmedi. Türkiye kamuoyu ve MHP’li yöneticiler bir gün sabah uyandılar. Koalisyon ortağı Bahçeli erken seçimin tarihini ilan etmiş bile! 3 Kasım 2002. Cebinde reçeteyle gelecek bir eşbaşkanlık iktidarının önü açıldı.
2- 2007: Abdullah Gül Cumhurbaşkanı
Abdullah Gül, 367 toplantı yeter sayısını bulamadığı için Cumhurbaşkanı seçilemiyor. Bir dakika! Bir dakika! Devlet Bahçeli var. Evet, görev başında. Bahçeli Genel Kurul’daki oylamaya katılacaklarını açıkladı. AKP ve MHP’lilerin toplam sayısı 440’ı aştı. Hayırlı olsun. Artık Türkiye’nin başında Exeterli bir cumhurbaşkanı var.Yıllar sonra Bahçeli şöyle diyecekti: “Şu anda Çankaya Köşkü’ndeyiz ve şu anki Cumhurbaşkanı bakın neşeli, nasıl mutlu. Soruyorum; 2007’de 367 tıkacını biz çekmemiş olsak, bugün burada olabilir miydi acaba?”
3- Tayyip Erdoğan Cumhurbaşkanı
Yine kritik bir seçim. Bir dönemeç. Bahçeli sahnede. CHP’yle birlikte Ekmeleddin İhsanoğlu’nu sunar! O mu, bu mu? Sonuç belli. Türkiye’yi Tayyip Erdoğan’ın ocağına düşürür.
4- AKP hükümet olacak, Meclis başkanlığını alacak
7 haziran 2015 seçimleri. AKP zorda. Hükümeti kuramayacak. İmdat! Bahçeli devrede. Tekrar seçim. AKP hükümeti kurdu. Meclis başkanlığı da ikramiyesi.
5- Başkanlık sistemi
Kamuoyu yine hayretler içerisinde. Bahçeli kaç kez söyledi. Karşıydı. AKP bile baktı olmayacak, vaz geçmişti. Siz unutsanız, başkaları unutmaz! Biri mi dürttü nedir... Baktık “hani şu başkanlık sistemi vardı ya...” dedi ve de Türkiye’nin başına bela etti.
6- Erdoğan Başkan!
Henüz partiler cumhurbaşkanı adaylarını açıklamadı. Kurultaylara gidiyor. Aman sağlama almalı. Yine görev başa düştü. Bahçeli yine sahnede.
Ve:
The end!
Bu kez kendi partisine son darbe.
KANATLANIP UÇUYORUM
NAZİLLİ FABRİKASI CUMHURİYET BAYRAMI
Şu fotoğraflara bakınca içim açılıyor.
Neden kararmıyor?
Ah ah neydik ne olduk diye neden dizlerimi dövmüyorum?
Döversem ne olur?
Dizlerim morarır.
Ben diyorum ki...
O zaman öyleysek, şimdi bile başladığımızda ne olabiliriz diyorum. İçimde bir heyecan!
Bir heyecan! Uçuyorum.
Kanatlarımı çırpa çırpa bütün engelleri aşıyorum.
BEYAZ SARAY'DA BAŞIM AÇIK
Vatan Partisi Heyeti İran Büyükelçiliği’ni ziyarete gitmişti. Bir izleyicimiz de fotoğrafın altında bana laf çarpmış.
“Şule Perinçek’i de alsaydınız, başını örtüp gitseydi...” gibilerinden...
Ben de dedim ki:
“Başım açık Beyaz Saray’da yerleri süpürmeye gitsem, sesinizi çıkarmayacak mıydınız.”
Değerli izleyicim yanıt verdi. Özür diledi. Aktaramıyorum, çünkü tam sözcükler aklımda kalmadı.
Silmiş.
Başım üstüne.
GÜZEL SÖZ
“Yakın zamanda Ortadoğuda altında gölgelenebileceğiniz bir ağacınız bile kalmayacak. Batıyorsunuz, batacaksınız.”
Bir yerde okumuşum, hoşuma gitmiş, not etmişim. Kimden bilmiyorum. Ama kimden söz ettiğini hemen şıp diye anlıyorum.
Klavyede gülen surat yapmasını biliyorum da... alkış... alkış yapmasını bilmiyorum...
Var mı?
Öğrenirim bir daha ki sefere.
KAR TATİLİ
Saçları kirpikleri soğuktan donmuş bir Çinli ilkokul öğrencisi. Bugün servisleri gelmemiş mi acaba?? Okulları da kar nedeniyle tatil olmamış anlaşılan. Belli ki evden yürüyerek gelmiş. Kimbilir sıfırın altı kaç. Sınıf arkadaşları da fotoğrafının çekilmesini çok komik bulmuşlar anlaşılan.