Kimi zaman zihnimizde bir kıvılcım çakar ve her şey aniden “apaçık bir görünüm”e kavuşur.
Zihnimizdeki tortuları adeta yıkadığını duyumsadığımız bu süreç, gerçekliğin algılanmasındaki bir sıçramadan kaynaklanabileceği gibi, derin bir yanılsamayı da yansıtıyor olabilir. Birinci durum, bilince; ikincisiyse sahte bilince karşılık gelir. Sahte bilinç toplumsal mühendisliğin konusunu oluştururken, bilinç, olguların ardında yatan nedensellik ilişkilerini daha derinden kavramamızı sağlar. Her iki süreç açısından da vazgeçilmez olan ortak iki bileşen vardır. Biri, “toplumsal zihnin kıvamı”dır. Bu kıvam, sürecin sonunda “apaçık görülen”i kolektif olarak ulaşılabilir hale getirmek için gereklidir. İkinci ortak bileşen ise “çakan kıvılcım”dır. Süreç, pratikte herkesin gözü önünde cereyan eden sarsıcı toplumsal olaylar tarafından tetiklenir.
Toplumsal mühendislikte kolektif zihin “ideolojik sahtecilik”le kıvama getirilir. Tetikleme işlevini görecek toplumsal olaylar tasarımlanarak sahneye konur. Gerçek bilinç sıçramasına yol açan tetikleyici olaylar ise toplumun nesnel zorunluluklarından kaynaklanır. Zaman ve yerini önceden bilmek olanaklı olmasa da, bunlar kökenlerinin nesnelliği nedeniyle kaçınılmazdır. Ama toplumsal zihin siyasal ve ideolojik mücadeleyle uygun bir kıvama ulaşmamışsa, o zaman bilinç sıçramasına yol açacak kayda değer bir süreç oluşmaz. Bugün ülkemizde son derece yoğun bir bilinç – sahte bilinç çatışması cereyan etmektedir.
'ILIMLI İSLÂM' YERİNE 'BATILALAŞMACILIK'
Bu çatışmayı şekillendiren etken, emperyalizme karşı tutumdur. Bugün ülkemizdeki “sahte bilincin” kaynağında ABD’nin Türkiye’de “Ilımlı İslâm”ın arkasından çekilip kendisini “Batılılaşmacılığın” ardına konuşlandırmış olması yatmaktadır. ABD’nin 1990’larda ilan ettiği Türkiye Programı’nın özeti, “Kemalizm yerine Ilımlı İslâm”dı. Huntington’a göre “Batı ve İslâm Medeniyetleri arasında bölünmüş” bir ülke olan Türkiye’nin İslâm’a yönelip (ABD adına) İslâm Dünyası’nın liderliğine soyunması gerekmekteydi. Büyük Ortadoğu Projesi de, Batı Asya ve Kuzey Afrika’da milli devletleri yıkıma uğratmanın “yerel toplumsal gücü” olarak “Ilımlı İslâmı temsil eden Müslüman Kardeşler”e dayanmayı öngörmekteydi. Bu proje, karşılaştığı direniş sonucunda kendi hazırladığı haritaya gömüldü.
Bugün Amerika bölgemizde “kara gücü” olarak PKK-PYD ile baş başa kalmıştır. Elinde son kalanı da yitirme tehlikesiyle karşı karşıya kalan ABD, “Kemalizm yerine Ilımlı İslâm”dan “Kemalizm yerine Batılılaşmacılık” formülüne dönmüştür. Bu değişime hız veren etken, Türkiye’nin Suriye’nin kuzeyinde ABD-İsrail Koridoruna askeri müdahaleyle engel olması, PKK’ya karşı kararlı bir mücadele yürütmesi ve bu süreçte Rusya ve İran’la işbirliğine yönelmesidir. Denklem, “Batılılaşarak Batı’nın teveccühünü kazanan bir Türkiye mi, yoksa işbirliği yaptığı ülkeler gibi bir Ortadoğu ülkesine dönüşen Türkiye mi?” biçiminde kurulmuştur. O zaman Batılılaşan Türkiye’nin PKK-PYD’ye de HDP aracılığıyla Batılılar gibi “uygar” bir tutum takınacağı sanılmaktadır.
DİYARBAKIR ANNELERİNİN DİRENİŞİ
Türk milletinin içinde yaşayarak ona güç veren Atatürk, bugün hâlâ Amerika’nın baş düşmanıdır. O’nu etkisizleştirmenin yolu olarak, Atatürk’ü Batılılaşma ile özdeşleştiren sahte bilincin dayatılması seçilmiştir. Sahte bilincin gerçek bilinçten en önemli farkı, pratik karşısındaki dayanıksızlığıdır.
Diyarbakır annelerinin direnişi, “Türk de biziz, Kürt de biziz. Hepimiz Türk milletiyiz” deyişinin yaşama geçmesidir. Ülkemizdeki saflaşmada bir mihenk taşı işlevi gören bu direniş, sahte bilincin üstünü kapatmaya çalışan örtünün yırtıp atılmasında binlerce sayfa yazıdan daha etkili bir rol oynamaya adaydır.