Attila İlhan’ı 11 Ekim 2005 günü 80 yaşında kaybettik. Dik duruşun, ‘Dip dalgası’nın öncüsüydü. Zorlu yılların yazarı, şairiydi. Batıcı, tanzimatçı, mandacılara inat hep Türkiyeci oldu. Fransa’da gençliği geçmişti. Avrupa’yı ve Fransa’yı tanıdıkça Türkiyeli oldu. Cumhuriyet ve Atatürk çocuğuydu. Hep o büyük devrimciyi anlamaya ve anlatmaya çalıştı. Ta ki son güne kadar.
En son kitap fuarına katılmıştı. Okurlarıyla yüz yüze gelmiş; ne kadar da mutlu olmuştu. Onların gözlerine, yüzlerine ve ruhlarına bakarak ‘dip dalgası geliyor’ demişti. Halkını çok iyi tanıyordu. İstanbul’un melankolik, kozmopolit sokaklarına
hapsolmamıştı. ‘Gelecek’ dediği dalga 2007 Cumhuriyet Mitingleri’yle gelmişti. Ölümünden 2 yıl sonra... İşte Devrimci öngörüsü! O günü göremedi ama Türk halkı O’nun bağımsızlıkçı çizgisinde sel oldu aktı. Bütün dünya şaşırdı. Öyle şaşırdılar
ki ‘Ergenekon Tiyatrosu’nu Silivri’ye kurmak zorunda kaldılar! Her türlü melanetin ve ‘açılımlar’ın dolaştığı günlerde O’nu daha bir özlemle arıyor ve anıyoruz. Ödül peşinde koşmadı. Hep birleştirici oldu. Onurlu ve dik! Ayakta öldü. Vatan namustu
O’nun için! Halkı da ‘dip dalgası!’