ABD’nin BOP Eşbaşkanı Tayyip Erdoğan, telefonlarının dinlendiğinden yakınıp duruyor.
Kimi yandaşlar ve dahi kimi aymazlar da, Tayyip’in yakınmasına hak verip “özel hayatın dokunulmazlığı”ndan dem vuruyorlar.
Oysa ceset ortada duruyor!
Adamın biri sokakta yürürken, yol kenarındaki evin açık penceresine gözü ilişiyor. Gayri ihtiyari içeriye bakıyor. Bir de ne görsün; adamın biri, elinde bıçak, zavallı bir kadını tavuk gibi kesiyor. Hemen imdat istiyor. Doğramaya devam eden katil içerden tepki gösteriyor: “Evimin içine nasıl bakarsın! Özel hayatıma ne karışıyorsun!”
Tayyip yakınıyor, yandaşlar ağlaşıyor!
Aymazlar ayıplıyor!
• Türkiye’ye karşı ihanet girişimleri varmış;
• KKTC yok ediliyormuş;
• Yurtdışında gizli kasalar oluşturuluyormuş;
• Basın tehdit ediliyormuş;
• Yolsuzluklar hesabını vermekten kurtulma planları yapılıyormuş!
Ne gam!
Bütün mesele “Başbakan’ın bile telefonlarının dinlenmesi”!
Ne konuşmuş bu Tayyip Efendi diyen yok!
“Şekil” esasın üstünü örtüyor; hem de “özel yaşam” yalanıyla…
Hangi özel yaşam!
Tayyip, eşiyle, asker arkadaşıyla mı konuşmuş? Hayır!
Dostuyla özel sorunlarını mı konuşmuş? Hayır!
Adam, Türkiye’nin güvenliğine karşı tertipler düzenliyor, KKTC’yi bitirme planları yapıyor, gizli kasasına ödeme talimatı veriyor, basına nasıl baskı yapacağını konuşuyor, mutemet adamları yolsuzlukları yargıdan kurtarmak için milletvekillerini “fitilliyor”…
Bütün bunlar “özel yaşam” oluyor.
Kamusal değerlerin, toplum yararının dibe vurduğu, vatanın, milletin değersizleştiği koşullarda, vatana ihanet “özel yaşam” oluyor! Özelleştirmenin son hali bu olsa gerek!
Onlar sormasın, ama halk sormaya devam edecek:
Kocakulak Tayyip, sahte ağlaşmayı bırak, konuştuklarının hesabını ver!