İlk kez bir İşçi Partisi mitinginde Türk bayrağı sayısı, İP Flaması/bayrağı sayısına eşit gibiydi. Alan süslerinde ise ezici şekilde İP flaması üstünlüğü vardı. Ben öteden beri İP mitinglerinde ve İP'nin katıldığı diğer mitinglerde İP kortejindeki Türk Bayrağının, İP flamasından çok olmasından rahatsızlık duymuşumdur. Türkiye’de
yapılan bu tür gösteri ve mitinglerde İP flamasının sayısal olarak daha üstün olmasını isterim. Çünkü mitingler, demokrasi şenlikleri olup farklılığımızı ve sesimizin rengini de belli eden flamalardır. Alanı dolduran genç kızlar içinde birkaç türbanlı insanın oluşu da bir başka zenginlik ve gerçeklikti. Güneşin yakıcılığına karşın
“Öncü cesur Doğu Perinçek” sloganı atmak alanı dolduranlara zor gelmiyordu. Hele Perinçek’in, “Amerikan teslimiyetinde, istikrarı koruma adına AKP vb oy vermek kolaycılıktır. Kolay iş devrimcilerin işi olamaz. Kolay iş kahramanların işi değildir. Sizler, siz öncüler Jak Kamhi cumhuriyetini devirecek ve yeniden Atatürk Cumhuriyetini kuracak kahramanlarsınız” deyince alandakiler hançeresini
yırtarcasına sloganlar atıyor ver avuçları patlayıncaya dek alkışlıyorlardı...
Miting alanı içinde kalan ve içi bayraklı insanlarla dolan El heykelinin arkasına saklanan davul ve trampetin uyumlu ritimleri de coşkunun daha da yükseklere ulaşmasında önemli bir rol oynuyordu. Alanda olanların hiç birinin yüzünde yüzde 0.36 oy almış bir partinin liderini dinlemenin ezikliği yoktu. Sanki henüz bir seçimden
çıkılmamış... Sanki yeni yapılacak bir seçime hazırlanan kalabalığın coskusu alana egemendi... Doğrusu onların bu durumu beni de oldukça etkiledi. Bu azim, bu irade, bu kararlılık, bu kendine güven, aydınlık Türkiye için umutların hâlâ yeşil olduğunun önemli bir göstergesi gibiydi.
ATİLLA YÖNÜAK/ANKARA