Öcalan’ı 10 yıldır niçin kullanamadılar? Peki şimdi kullanabilecekler mi? Madde madde ABD planı? BOP Eşbaşkanını kuşatan kırmızı çizgiler? ABD’nin enstrüman bağımlılığı? ABD ve AKP’nin çatal çıkmazı? AKP- PKK işbirliğini kuşatan kırmızı çizgiler? Cumhuriyet ayaklanmalarının getirdiği kırmızı çizgiler? Dağıtılan umutlar? Barzani’nin kırmızı çizgileri? Enstrümanlar var ama işe yaramıyor.
Can Ataklı, 2013’e “Apo yılı” adını vermişti (Vatan, 1 Ocak 2013).
Emin Çölaşan da, “Helal olsun Apo’ya!..” başlıklı yazısında, “Apo’nun maçı kazandığını” ve süreci belirleyen bir konumda bulunduğunu yazdı (Sözcü, 2 Ocak 2013).
Aydınlık ise, 2 Ocak 2013 Çarşamba günü, “Yol haritasını Öcalan çiziyor” başlığıyla çıktı.
Acaba?
On yıldır niçin kullanamadı?
BOP Eşbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın Başdanışmanı Yalçın Akdoğan, Öcalan’dan “enstrüman” diye söz ediyor ve “Onu kullanacağız” diyor.
“Enstrüman”, yani âlet!
Peki 10 yıldır niçin “kullanamadı”?
AKP iktidarına elindeki “enstrümanı” kullanma olanağı tanımayan bir durum var.
Tayyip Erdoğan, ABD’nin elindeki enstrümanı alıp, “benimdir” diyebilecek bir yetkiye sahip değil. Çünkü o da aynı gücün enstrümanı!
BOP Eşbaşkanlığı, ABD devlet sıradüzeni içindeki bir kurumdur.
“Yol haritasını” ne Öcalan çiziyor, ne de Tayyip Erdoğan!
Her ikisi de, ABD’nin Kürt senaryosunda oynuyorlar.
Senaryo çıkmazda
Ancak oynayanların oynama alanları artık çok daralmıştır.
Artık oynayamıyorlar, senaryo geldi çıkmaza girdi. Asıl anlatılması gereken budur.
ABD’nin “Kürt Koridoru” planı, Bölge ülkeleri ve Asya duvarına dayandı, yürümüyor ve yürümeyecek!
Madde madde ABD planı
Önce ABD planını madde madde saptayalım:
1. Barzanistan, resmen devlet olarak ilan edilecek. Yani Irak’ın bölünmesi yasallaştırılacak.
2. Tayyip Erdoğan’ın BOP Eşbaşkanlığı (Türkiye değil), Barzanistan’ı himayesi altına alacak.
3. Türk milleti Türkiye’de anayasa dışına sürülecek, Avrupa Özerklik Şartı yoluyla Güneydoğu’ya özerklik verilecek ve PKK yasallaştırılarak resmî hükümet haline getirilecek.
4. Suriye bölünecek ve Barzanistan Doğu Akdeniz’e açılacak.
Abdullah Gül, Abdullah Öcalan (İki Abdullah deniyordu ikisine), Tayyip Erdoğan, Barzani ve Suriyeli çapulcular, bu planın enstrümanlarıdır.
Enstrümanlar niçin işe yaramıyor?
Ne var ki, enstrümanlar, bu planı uygulayamıyor.
Çünkü:
- Irak’ı resmen böldüğünüz an, Sünnisi, Şiisi, Türkmeni ve bir kısım Kürdüyle Irak milleti birleşecek ve karşı koyacak.
- İran “Kürt devletini kurdurmam” diyor.
- Arap dünyası, bir Arap devletinin bölünmesine “olmaz” diyecek.
- Türk milleti, anayasa dışına sürülmeyi ve Güneydoğu’da özerkliği kabul etmiyor.
- Suriye direniyor!
- Rusya ve Çin, Kürt Devletine ve Kürt Koridoruna karşı, bölge ülkelerinin toprak bütünlüğünü destekliyorlar.
Enstrümanlar ne yapsın, koşullar böyle.
BOP Eşbaşkanını kuşatan kırmızı çizgiler
Bu koşullarda, Tayyip Erdoğan’ın Şubat ayında ABD’ye gideceği haberleri Irak ve İran kaynaklarından yayıldı.
ABD ile Tayyip Erdoğan ilişkilerini gerçekler zemininde anlamalıyız.
Evet, ABD BOP Eşbaşkanına proje görevini dayatıyor. Ama BOP Eşbaşkanı uygulama kabiliyetine sahip mi?
Türk milletini anayasadan çıkartırsa, o Türk milleti BOP Eşbaşkanlığını devirir.
Özerklik de kolay değil.
Türk milletinin olmadığı bir anayasa Meclisten geçse bile, halkoylamasında reddedilir ve AKP iktidarının sonu olur.
Burada CHP ve MHP yöneticileri de, Tayyip Erdoğan’ı kurtaramaz. Bütün millî partiler Atatürk’te birleşir.
AKP’nin enstrümanı olmaya yönelenler bertaraf olur.
Tayyip Erdoğan’ın kendi partisi dışındaki olanakları da çok sınırlı.
Cumhuriyet hareketi, sınırı koydu, kırmızı çizgileri belirledi.
Dikkat edilsin, AKP yandaşı bütün yazarlar, o kırmızı çizgilere işaret ediyorlar.
2012’deki Cumhuriyet ayaklanmaları, planları bozdu. Enstrümanların piyasa değerleri başaşağı gidiyor.
ABD’nin enstrümana bağımlılığı
Tayyip Erdoğan, ABD yöneticilerine kuşatılmışlığı anlatacak.
Denebilir ki, ABD için dert değil, Tayyip Erdoğan’ı indirir, Abdullah Gül’ü getirir.
Bu da gerçekçi değil!
ABD, Tayyip Erdoğan’dan vazgeçtiği an, AKP iktidarı yıkılır ve Washington’un Türkiye üzerindeki denetimi zora girer.
Tayyip Erdoğan, enstrüman ama vazgeçilmesi zor bir enstrüman!
O nedenle Abdullah Gül’ün bu süreçten başarıyla çıkma şansı görülmüyor.
CHP, MHP liderleri ve medyadaki Gülcülerin de bu açıdan istikbâlleri yok. Abdullah Gül ve yandaşları, ABD’nin Tayyip Erdoğan’ı tehdit için kullandığı enstrümanlar! Hepsi o kadar!
ABD ve AKP’nin çatal çıkmazı
Görüldüğü gibi ABD’nin Kürt senaryosu, aynı zamanda Türk Milleti kayasına dayanmıştır. Enstrümanlar Türk Milleti kayasını yarıp geçemiyor. Washington yönetiminin çıkmazı buradadır.
Tayyip Erdoğan’ın da çıkmazı buradadır.
Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül, ABD’nin çatal çıkmazıdır.
ABD’nin çatal çıkmazı ise AKP’nin çatal çıkmazıdır!
AKP - PKK işbirliğini kuşatan kırmızı çizgiler
AKP ile PKK arasındaki işbirliği de burada zora girmiştir.
Türk Milleti olmasa, ABD’nin çizdiği Yol Haritasında yürürler ve olay biter. Ama Türk Milleti var!
O nedenle Tayyip Erdoğan, PKK’ya silah bırakmayı dayatıyor. AKP’ye göre, ABD Planı Türk Milletine ancak bu şartla kabul ettirilebilir.
Ancak bu şartı PKK’dan önce ABD kabul etmez ve etmeyecektir. Çünkü silahsız bir PKK, artık ABD’nin işine yaramaz!
Tayyip Erdoğan’ın bir de bu açmazı var. ABD’nin istediğini Türk milleti kabul etmiyor. Türk milletini razı edecek şartı da ABD kabul etmiyor.
Tayyip Erdoğan, bu sorunu Abdullah Öcalan’ı “kullanarak” aşmaya çabalıyor.
Dağıtılan umut
Tayyip Erdoğan, ABD katındaki vazgeçilmezliği ile Abdullah Öcalan’ın teslimiyet kabiliyetini toplayarak bir güç yaratma peşindedir. Bunu deniyor.
Türk milletini aldatmak için kullanılan malzeme ise, PKK’nın silah bırakacağı propagandasıdır. Milliyet ve Hürriyet’ten Zaman gazetesine kadar şimdi bu umut dağıtılıyor.
Oysa PKK’nın silahsızlandırılması, hem PKK içinde dirençle karşılanacaktır, hem de ABD’nin kırmızı çizgisiyle karşı karşıyadır. PKK, ABD için Barzani’den daha stratejik bir enstrümandır.
Barzani kimin enstrümanı
ABD yandaşlarının ikinci önemli aldatmacası, Barzani’yi “PKK’yı sınırlayacak bir işbirlikçi” olarak parlatmalarıdır.
Oysa PKK’yı büyüten asıl etken, Irak’ın kuzeyindeki Kukla Kürt devletinin varlığıdır. Güneydoğu halkımızın bir kesimi, 1991’de ABD’nin Irak’ı bölmesinden sonra ayrı bir devlet seçeneğini ciddiye almış ve PKK’ya yönelmiştir.
Barzanistan ortadan kalkınca, PKK’nın tabanı çözülür. Bunu herkes bilmektedir.
O nedenle Barzani, Türkiye’nin bütünlüğü açısından olumlu bir etken değil, en olumsuz etkendir.
Musul’u alma planı, Diyarbakır’ı verme planıdır. Bu plan, ancak ABD emperyalizmi, Barzani ve PKK ile birlikte uygulanır. Şimdi gündemde olan budur.
İşe yaramayan enstrümanlar
Neresinden bakarsanız bakınız, ABD’nin Kürt Koridorunun sonu kapalı.
ABD’nin Kürt Planı, Türk Milleti ile cephe cepheye gelmiştir.
Ve bölge ülkeleri, bölünmeyi kabul etmiyor.
Enstrümanlar var ama o enstrümanlar işe yaramıyor.
YARIN: PKK nasıl silahsız bırakır?